Με τα χέρια σταυρωμένα...

Ο υπολογισμός ογδόντα χρόνων ζωής ενός συγγραφέα θα μπορούσε άνετα να γεμίσει δυο και τρεις χιλιάδες σελίδες, Όλα αυτά δε –όλα όσα έζησε, διάβασε, ένιωσε, σκέφτηκε, φαντάστηκε– έχουν συνάφεια με το έργο του. Αυτά είναι το κελάρι της κουζίνας του. Αλλά, όπως σ’ ένα μυθιστόρημα πρέπει να διαλέξεις ποια γεγονότα θα αποδώσουν καλύτερα την ιστορία που θέλεις να πεις, έτσι και στο Με τα χέρια σταυρωμένα η Αθηνά Κακούρη, επιλέγοντας, μιλά με σύντομα και ζουμερά κεφάλαια για εκείνα που θεωρεί ότι κυρίως την έκαναν να γράψει όσα γράφει και όπως τα γράφει, με την ελπίδα πως θα κάνει «μέσα από το ακύμαντο και αχανές πέλαγος του παγωμένου παρελθόντος χρόνου, κάτι να σαλέψει και ν’ ανασάνει. Ναύτη, καλέ ναύτη, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;»