Η γούνα

Βραβείο Francoise Sagan 2010

Η Οντίν έμαθε τον θάνατο της μητέρας της περνώντας από ένα περίπτερο της λεωφόρου Πιερ-Σεμάρ, στη Νίκαια. Σπάνιοι είναι οι συγγραφείς που κάνουν θόρυβο αφήνοντας αυτόν τον κόσμο. Η Ζιτά Σαλιτζίν έκανε πάταγο. Φρόντισε να πεθάνει όπως είχε ζήσει: τραβώντας την προσοχή. Πρώτον γιατί το σκάνδαλο που την είχε κηλιδώσει ήταν πρωτοσέλιδο στον τύπο εδώ και μια βδομάδα, έπειτα λόγω του γάμου της μ’ έναν άντρα είκοσι χρόνια νεότερο, δυο μέρες πριν από την αποκάλυψη της λογοτεχνικής της απάτης, τέλος λόγω του πρόωρου θανάτου της. Στις 6 Δεκεμβρίου 2006, στην οδό ντε Παρί, στις Λιλά, βρήκαν το σώμα της στο πίσω κάθισμα της Μερσεντές της. Φορούσε ένα παλτό από λευκή βιζόν.

Μετά την κηδεία της μητέρας της, η Οντίν ανακαλύπτει το τελευταίο της χειρόγραφο, μια αυτοβιογραφία.

Μπαίνουμε αμέσως στη ζωή αυτού του μικρού φτωχού κοριτσιού, που είναι έτοιμο για όλα προκειμένου να γίνει «κάτι». Κορίτσι της Μαντάμ Κλοντ στο Παρίσι της δεκαετίας του ’70, έπειτα μετρέσα του μεγάλου συγγραφέα Ρομαίν Κιέβ, εκπληρώνει επιτέλους το όνειρό της: να γράψει.

Γιορτές, ωραία αυτοκίνητα, Υβ Σαιν Λοράν. Παρακολουθούμε τη Ζιτά σ’ έναν στρόβιλο, προ της κρίσης, αλλά και στην πτώση και την παρακμή της. Όταν έχεις πάει τόσο ψηλά, δεν μπορείς παρά να ξαναπέσεις πολύ χαμηλά.